Układ doświadczalny

Układ doświadczalny umieszczony jest na zmotoryzowanym stole 5-cio osiowym (IDT) w klatce radiacyjnej.

Próbki

W standardowych eksperymentach próbki badane są w powietrzu lub helu. Niestandardowe eksperymenty mogą być wykonywane z użyciem układów doświadczalnych użytkowników w niskiej lub wysokiej próżni lub w atmosferze innych gazów. Prosimy o kontakt z zespołem POLYX w celu adaptacji i przygotowania nowych geometrii doświadczalnych. Maksymalny obszar skanowania wynosi (dla jednej większej lub wielu mniejszych próbek)  170  mm × 90 mm lub 30 mm × 30 mm w przypadku piezoskanera XYZ. 

Detektory

Radiografia i mikrotomografia  µCT oraz XRD	Mikroskop rentgenowski OptiquePeter z kamerą sCMOS PCO Edge SCMOS oraz z różnymi scyntylatorami i obiektywami.  Detektor z hybrydowymi pikselami (Eiger 2S 1M)
Fluorescencja rentgenowska	Dwa półprzewodnikowe detektory Vortex SDD (powierzchnia 80 mm2, okna: 25 µm Be oraz ML3.3 Extreme) pracujące z cyfrowym przetwornikiem impulsów DANTE (XGLAB), który umożliwia mapowanie oraz zbieranie widm bez czasu martwego w szybkich skanach
Rentgenowska spektroskopia absorpcyjna i emisyjna	Dwa spektrometry typu von Hámos z cylindrycznymi kryształami krzemowymi i kamerami CCD, które mogą być wykorzystane m.in. w spektroskopii czasowo-rozdzielczej.
Monitory wiązki i pomiar transmisji	Komory jonizacyjne, diody PIN
Mikroskopy optyczne	Mikroskopy optyczne on-line i off-line do inspekcji próbki i definicji skanów

 

Akwizycja danych i przechwytywanie pozycji wykonywane jest przy użyciu PandaBox (Quantum Detectors).

Ograniczenia

Podczas planowania eksperymentów użytkownicy powinni pamiętać o pewnych ograniczeniach linii badawczej POLYX. Optyka polikapilarna i monokapilarna pozwala na wydajne ogniskowanie polichromatycznych wiązek rentgenowskich z dużą wydajnością kosztem niewielkich odległości pracy (2.5 mm – 40 mm). Niewielkie odległości robocze mogą utrudnić pewne typy eksperymentów. 

Wskutek stosunkowo „miękkiego” widma promieniowania synchrotronowego z magnesu zakrzywiającego SOLARIS oraz użycia okienek berylowych, użyteczny zakres energii na POLYX jest ograniczony do 4-15 keV. W rezultacie obrazowanie rentgenowskie i mikrotomografia są wydajne jedynie dla próbek złożonych z lekkich pierwiastków lub dla niewielkich próbek złożonych z cięższych pierwiastków. W przypadku spektroskopii absorpcyjnej i wysokorozdzielczej spektroskopii emisyjnej możliwe są pomiary dla pierwiastków z krawędziami absorpcji K,L, lub M leżącymi w przedziale 4 keV. W technice XRF, linie emisyjne mogą być mierzone, gdy mają energię większą niż 1 keV.